- ORONTES
- I.ORONTESLyciorum dux in bello Troiano, qui capto Iliô cum Aenea in Italiam navigaus, naufragiô periit. Virg. Aen. l. 1. v. 113. 220.II.ORONTESqui Typhon prius teste Strabone, Ophites Pomp. Laeto, Ladon Philostrato; fluv. maximus Syriae, ex monte Libano profluens, multisque urbibus irrigatis, in quibus Antiochia, quam interluit, ad Seleuciam Pieriam in Syrum pelagus delabitur. Varie legitur. Osonz intus, teste Thevetô, Soldino apud ostia; interius Fer, teste W. Tyriô. Farfaro autem Olivario. Huius meminit Ovid. Met. l. 2. v. 248.Arsit et Euphrates Babylonius, arsit Orontes.Propert. l. 2. El. 23. v. 21.Et quas Euphrates, et quas mihi misit Orontes.Dionysius v. 910.Τῆς δὲ πρὸς ἀντολίην κατασύρεται ὑγρὸς Ο᾿ρόντηςΑ῎σπετος, Α᾿ντιόχοιο μέσην διὰ γαῖαν ὁρίζων.Iuvenal. Sat. 3. v. 62.Iampridem Syrus in Tiberim defluxit Orontes.Eius ostium nunc proto Simone, a monasterio cognomine in arduo monte ad eius oram sito, Baudr. Hinc Oronteus. Propert. l. 1. El. 2. v. 3.Aut quid Oronteâ crinem perfundere myrrhâ.Iuxta hunc fluv. laudatissima bombyx. Item Orontes, mons Mediae, Ecbatanis incumbens, Ptol. Nic. Lloydius. Plinio Oroandes, vide ibi.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.